Heywood en Portland - dinsdag 21 juli

Tegen elf uur naar tante Annie en Oom Ernest gegaan met de auto. De kinderen vinden het heerlijk, een tuin zo groot als vier voetbalvelden, als Bosco aangelijnd is tenminste. En yep, de koala's zijn er! Een heeft zelfs een baby koala bij zich, helemaal leuk zo'n tuin met koala's. Je moet wel goed speuren, de hond vindt ze het makkelijkst, die spoort ze op en blaft dan onder de boom. Op het andere fototoestel zitten beter ingezoomde foto's, maar goed het zijn de eerste koala's buiten de dierentuin. Gezellig gekletst en samen gaan lunchen in de Bakery in Heywood.  Dat duurt geen uren, want Oom Ernest heeft net zoveel geduld buiten de deur als opa Limburg. En hee, tante Annie lijkt ook wel erg op oma, de kinderen zijn dus gelijk op hun gemak. Sean heeft gisteravond de hond al laten zien, verzekerd dat die vast zat en nu durven ze zelfs te aaien. De hond is opgelucht als we weggaan, dan mag hij weer los, hij zwaait zelfs met een pootje dacht ik te zien. De combinatie met familiebezoek is erg bijzonder, van de ene kant is het een nieuw land dat vooral heel groot en mooi is, en nieuw, en van de andere kant dus ook heel bekend met al die familie die we lang en kort geleden gezien hebben. Ik heb nog geen moeite met afscheid omdat het zo 'gewoon' is dat we hier zijn, maar dat zal wel ff anders zijn als we Portland uit rijden morgen. Oh ja, Emmy heeft keelpijn en ik ben snotverkouden. Iets warmere lucht zou fijn zijn... En die walvis, die is alweer weg gezwommen. Die vond het ook te koud zeker. En de whale mail heeft nog geen nieuwe aangekondigd. Tja. Op naar de Grampians morgen. Kangoeroes zijn het nieuwe doel. Daar schijnt het van te wemelen.